Empik prezentuje: Dobre bo polskie

Zacznę nieco górnolotnie, ale naprawdę tak uważam. Polska piosenka to polska kultura. Wiem, że niektórzy nie zgodzą się ze mną. Powiedzą: piosenka to twór ulotny, szybko przemija, nie może równać  się z teatrem, literaturą, filmem. A jednak… kiedy staje się przebojem, jej audytorium może być ogromne, o wiele większe niż wielkich literackich bestsellerów, sztuk teatralnych czy dzieł filmowych. Piosenka ma w sobie wielką moc. Czasami nawet  nie musi mieć fantastycznego tekstu i super melodii, wystarczy, że jest zapisem chwili, wiarygodnym dokumentem epoki, w której powstała. Choć oczywiście najlepiej, żeby była jednocześnie  i dokumentem i dziełem artystycznym. To się zdarza i wcale nie tak rzadko. W naszym cyklu mamy wiele takich  piosenek.

Dobre, bo polskie. Więcej powiem: najlepsze, bo polskie. Wiem, znowu  pomyślicie sobie, że przesadzam. Przecież tyle jest na świecie świetnych piosenek, znakomitych tekstów, wspaniałych melodii, gwiazd większych niż nasze. To prawda. Ale czy jakiś amerykański, angielski czy francuski przebój potrafi Was wzruszyć tak, jak „Pokolenie” Kombii czy „Wymyśliłam cię” Jarockiej… Albo rozśmieszyć i jednocześnie zmusić do zastanowienia tak, jak hity Skiby i Big Cyca? Albo przypomnieć ciemne czasy komuny, z którą słowami i muzyką walczyli: Kazik z Kultem czy Tomek Lipiński z Tiltem? A przeboje Izabeli Trojanowskiej, SBB czy Róż Europy nie przywołują fantastycznych wspomnień? To jest właśnie moc  naszej piosenki!  Najlepszej, bo polskiej.Miłego słuchania!

Poparzeni Kawą Trzy. Co za dziwna nazwa? Tłumaczą, że zdecydowali się na nią, ponieważ nazwy: Rolling Stones i U2 były już zajęte. A tak naprawdę wymyślił ją Wojtek Jagielski. Poważnie nie da się z nimi rozmawiać, cały czas żartują. Na swej oficjalnej stronie internetowej napisali: tylko tu dowiesz się, gdzie być w danym momencie, by nas nie spotkać. A przecież spotkania z nimi to wielka radość. Widać, słychać i czuć, że granie sprawia im frajdę i wcale ich nie męczy, mimo, że jak twierdzą razem mają 408 lat. Są zwierzętami koncertowymi, ale – zapewniam wszystkich - na tej płycie też świetnie brzmią. A teksty Rafała Bryndala, opisujące filozofię ich życia, które mogą nie do wszystkich dotrzeć w koncertowej wrzawie, jeszcze lepiej słychać.

Dziennikarze grają i śpiewają! Ich muzyka to mieszanina rocka, popu i ska.   Niewiele jest takich zespołów na świecie, bo przecież dziennikarze raczej nie mają czasu na granie i śpiewanie. A oni jakimś cudem znajdują ten czas, nie rezygnując z pracy w mediach. Podobno redakcje, w których pracują są im życzliwe i w razie koncertów godzą się na zmianę w grafikach. Założyli zespół w 2005 roku na konferencji prasowej w sejmie. Historia nie mówi, czyja to była konferencja, a warto byłoby wiedzieć. Wtedy wszyscy myśleliśmy, że to żart. Reakcja na jakość polskiej polityki? A tymczasem żart trwa i ma się całkiem dobrze. 12 lat później ciągle koncertują i nagrywają. Dorobili się przebojów , wiernej publiczności, nawet nagród. W 2011 roku na festiwalu TOPTrendy docenili ich dziennikarze. Może i było to po znajomości, jak niektórzy mówią, oni sami twierdzą jednak, że po prostu przekupili kolegów po fachu. No ale już zwycięstwo w tym samym roku w konkursie Przebojem na antenę, który odbywa się corocznie w Hajnówce, jest bezdyskusyjne. Grali na Woodstocku, bez ich „Kawałka do tańca” żadna impreza nie jest ważna, a na przykład „Byłaś dla mnie wszystkim” to naprawdę fajna piosenka. Inne też, miłego słuchania.

Maria Szabłowska